Ευθύνη!

Είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος το μέτρο της ευθύνης, σε όποιο κομμάτι της κοινωνικής ή και επαγγελματικής ζωής του. Από την άλλη είναι πολύ εύκολο κάποιος να αποφεύγει την όποια ευθύνη και… “ηρωικά” να την πετάει σαν μπαλάκι του τένις σε κάποιον άλλο.

Σήμερα έζησα ακριβώς αυτό. Είδα τη δυσκολία να φέρεις ανθρώπους ενόποιον ευθυνών και είδα και ανθρώπους με επικοινωνιακό τρόπο να χρησιμοποιούν το μικρόφωνο σαν ρακέτα του τένις και πολύ χαλάρα να… πασάρουν την ευθύνη.

Στη ζωή του κάθε ανθρώπου υπάρχουν στιγμές που νιώθει οτι η προσφορά του έχει φτάσει σε ένα σημείο που δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τουλάχιστον όχι σε εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του. Επίσης, διαπιστώνει πως η όποια προσφορά και λύψη ευθύνης γίνεται αποδεκτή με ευχολόγια αλλά όχι με πράξεις. Δεν διακρίνει (διότι δεν υπάρχουν) τα κίνητρα για να δώσει δύναμη στη θέλησή του και να εξακολουθεί να προσφέρει.

Εκείνη λοιπόν είναι η στιγμή που πρέπει να θέσει επι τάπητος τα θέματα, να φέρει τους εμπλεκόμενους σε σημείο να σκεφτούν και να δράσουν. Σεβόμενος πάντα τη προσπάθεια που έχει καταβάλει και παράλληλα το χώρο στον οποίο βρίσκεται.

Κάποιοι, αν και μεγαλύτεροι, δεν έχουν την ίδια νοητική κατάσταση για να αποδεχθούν τη νέα τάξη πραγμάτων και απλά κρίνουν, επικρίνουν και κατακρίνουν (εσκεμμένη χρήση όλων αυτών των εννοιών!) χωρίς οι ίδιοι να αναλάβουν ούτε μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί.

Λυπηρό…