Καιρό είχαμε να τα πουμε, ε; Βλέπεις όταν το κομμάτι των επαγγελματικών σου αναζητήσεων συναντά τη δουλειά που πραγματικά αγαπάς να κάνεις, ξεχνάς και κάποια από τα hobbie σου. Τις στιγμές που έβγαζες στο πληκτρολόγιο το θυμό σου, την αγάπη σου, γενικότερα τα συναισθήματά σου. Τώρα έχω τη City Never Sleeps. Εκεί συναντάς όχι τα προσωπικά αλλά τα επαγγελματικά άρθρα. Εκεί γνωρίζεις τη δημιουργία, την επαγγελματική αναζήτηση, την ιδέα που θα σου κάνει τη δουλειά σου πιο αποδοτική.

Ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες είναι ο Χρήστος Σούτος. Ο γνωστός δημοσιογράφος/αρθρογράφος του sport-gm.gr και Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Τομέα με τον Γιάννη Σγουρό. Ο ρόλος μου σε αυτή τη συνεργασία είναι του Επικοινωνιολόγου. Ναι! Ένα από τα χρόνια θέλω μου, μετά το μεταπτυχιακό μου στο City University στο Λονδίνο ήταν να ασχοληθώ με την Πολιτική Επικοινωνία. Με το να αναλάβω ένα νέο άνθρωπο και μαζί να δουλέψουμε για την εκλογή του, πιστεύοντας στις δυνατότητές του, αλλά ανεξάρτητα από την Πολιτική του ιδεολογία. ΟΚ δεν θα αναλάμβανα κάποιον με ακραίες αντιλήψεις, αλλά ούτε και κάποιον στον οποίο η βάση των πιστεύω μας δεν θα ήταν σχετικά κοντά.

Δεν θα πω περισσότερα για τον Χρήστο. Νομίζω ο κάθε ψηφοφόρος θα πρέπει από μόνος του να ανακαλύψει τα χαρίσματα και τις δυνατότητες ενός υποψηφίου. Εδώ δίνω… πάσα όπως θα έλεγε και ο Χρήστος, για να μπω στο θέμα για το οποίο ξενυχτάω απόψε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου.

Ρομαντική Πολιτική ο τίτλος του άρθρου. Δεν ξέρω αν φταίει η επιλογή του Ρ/Σ που ακούω (Love radio) ή η παρουσία μου σε μια ομιλία εχθές το βράδυ στο Μοσχάτο. Αλλά ως έννοια η ρομαντική πολιτική υπάρχει. Την έχουν αρκετοί νέοι στον πολιτικό στιβο, την έχουν χάσει ΟΛΟΙ οι παλαιάς κοπής πολιτικοί και ακόμη την αναζητουν ορισμένοι ψηφοφόροι στις ιδέες των υποψηφίων. Πως όμως ορίζω εγώ την έννοια της Ρομαντικής Πολιτικής;

Για εμένα είναι η διαδικασία οργάνωσης μιας πολιτικής στρατηγικής στο πλαίσιο που περικλυει τον άνθρωπο και το συμφέρον αυτού. Να δημιουργείς τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε η διοίκηση, τοπική περιφερειακή ή κρατική, να λειτουργεί προς όφελος του πολίτη. Κάποιος θα πει “ονειροπολείς Ζαρταλούδη!” ΑΚΡΙΒΩΣ… Ρομαντική Πολιτική!

Είναι μια εγκφαλική κατάσταση, που συνήθως εμφανίζεται όταν περπατάς στη πολη που μεγάλωσες και θέλεις να χαστουκίσεις όλους εκείνους που έχουν το θράσος να σου μιλάνε για αλλαγή… μόνο που όλοι τους ήταν, είναι και πολύ πιθανό να είναι μέσα στο πολιτικό σύστημα. Εκείνο που φτιάχνει δρόμους 2 μήνες πριν τις εκλογές, που στήνει πλατείες 5 μηνες νωρίτερα της κάλπης, που ξαφνικά θυμάται τον τοπικό καταστηματάρχη και του παρουσιάζεται 1 μηνα πριν την απόφαση για την εκλογή των νέων τοπικών αρχόντων.

Σκοπός της Ρομαντικής Πολιτικής είναι η τακτική, ουσιαστική και κυρίως διαδραστική επικοινωνία μεταξύ της Αυτοδιοίκησης και της Κοινωνίας με απώτερο σκοπό την διευκόλυνση και ομαλή λειτουργία της δεύτερης. Basics που λένε και στο Αμέρικα! Αυτό δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο για να το σκεφτείς και σίγουρα δε χρειάζεται να είσαι μορφωμένος για να το πράξεις. Αυτο απαιτεί καλλιέργεια, παιδεία και θέληση να αλλάξεις τα κακώς κείμενα που είτε διακρίνεις ή πιο πιθανό έπραττες τόσο καιρό.

Στην Πανεπιστημιακή μου γνωριμία με την Πολιτική Επικοινωνία, το παραπάνω δεν είχε αναφερθεί. Εκεί διέκρινες τους τρόπους που γίνεται πολιτική. Το lobbying, τα συμφέροντα, το debate ως μέθοδός επιχειρηματολογίας προς το κοινό και η ξύλινη γλώσσα ώς μέθοδος επικοινωνίας με τη μάζα. Ναι! Αυτή που όλοι μας ανήκουμε και ως πρόβατα έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε. Στην επαγγελματική μου γνωριμία με την πολιτική, διέκρινα τόσο τις ξεκάθαρες απόψεις και την διαύγεια (οικονομική, πολιτική και ανθρώπινη) που μπορεί να έχει ένας ψηφοφόρος, αλλά και ταυτόχρονα τις δυνατότητες για παρερμήνευση, προδοσία και υποκριτική που μπορεί να έχει ένας αντίπαλος. Θέλει γερό στομάχι και αυτοπεποίθηση για να καταφέρεις να αντέξεις. Σε αυτά βάλε και τα σημαντικότερα συστατικά όπως καλοί σύμβουλοι, συνεργάτες και φίλοι. Αυτοί θα σε τραβήξουν από τον βούρκο που μπορεί να γλιστρήσεις!

Στη βασική μου εικόνα έχω 5 προσωπικότητες της πολιτικής. Δεν τους θεωρώ καλύτερους παγκοσμίος, αλλά η βασική τους έννοια (όπως η ιστορία τους παρουσιάζει) ήταν το κοινό καλό. Ήταν ονειροπόλοι και πάλεψαν για να πετύχουν εκείνα που θεωρούσαν πως θα βοηθούσαν το κοινωνικό σύνολο. Μπορεί πολλοί να διαφωνούν, αλλά πάλι, αυτό είναι το όμορφο της πολιτικής… να διαφωνείς. Να προκαλείς μια σειρά από επιχειρήματα εκατέρωθεν εως ότου βρεθεί εκείνη η στιγμή που το αποτέλεσμα της συζήτησης θα φέρει δύο πλευρές κοντά.

Ζαρταλούδη! Ονειροπολείς!

Ναι! Ρομαντική Πολιτική!