Εχθές είχα μια mini fb κουβέντα με ένα πολύ καλό φίλο και πρώην συνεργάτη. Σχολιάζαμε την παπαρολογία του Πρετεντέρη και το panel της Ανατροπής στο MEGA. Θα είμαι ειλικρινής. Είχα την τηλεόραση να παίζει και ασχολιόμουν με το youtube παρά με τις δηλώσεις. Παράλληλα όμως έλεγχα και την “κατάσταση” του fb.

Εκεί έπεσε και ο… τίτλος του εν λόγω post.

Θεωρώ πως έπιασα ακριβώς τη σημερινή κατάσταση, όχι μόνο αυτής της χώρας αλλά και όλου του πλανήτη. “Βιώνουμε τη μαλακία των λίγων, στους κώλους των πολλών” και είναι νομίζω μια διαχρονική αλήθεια.

Είναι η αλήθεια που όλους μας ακουμπά αλλά ελάχιστοι προσπαθούν να την αλλάξουν. Χρειάζεται να έχεις στομάχι να μην παρασυρθείς, να μην απογοητευτείς και να μην αντιδράσεις στις κακοτοποιές. Με άλλα λόγια να είσαι ένα robot που πιστά ακολουθεί το δρόμο της αναισθησίας ώστε να προσφέρει.

Στις προηγούμενες εκλογές εμφανίσθηκαν κάποιοι και τσίμπησαν την ιδέα του “Πολιτική χωρίς Πολιτικούς”. Κάπου στο δρόμο έφεραν και τους Πολιτικούς , το έπαιξαν Πολιτικοί και την έπαιξαν ως Πολιτικοί. Το πρόβλημα εξελίχθηκε ως Πολίτικη Κουζίνα και μας έκατσε το “φαγητό” στο στομάχι.

Σε άλλη περίπτωση το παραπάνω… αξίωμα ταιριάζει στην οικογενιοκρατία που βίασε με στεγνό τρόπο αυτή τη Χώρα και αυτό το δήθεν Δημοκρατικό Κράτος. Παπανδρέου, Καραμανλής, Μητσοτάκης και τα παρακλάδια αυτών, έφεραν τα ηλίθια τέκνα να εκμεταλευτούν τη ψηφοθηρία, τη ρουσφετολαγνία και την υψίστου βαθμού μαλακία του Έλληνα. Γίναμε όλοι παρτάκιδες και λαμόγια. Σε κάθε περίπτωση οι λίγοι, “γαμούσαμε” τους πολλούς. Περνάγαμε με κόκκινο, παρκάραμε όπου γουστάραμε και στη κληση… φωνάζαμε τον ξάδελφο του… μπα…τσανάκι που ήταν στη τροχαία για να μας τη σβήσει. Δεν ζητάγαμε απόδειξη και δεν δίναμε… λογαριασμό…

Σε κάθε περίπτωση οι λίγοι επηρεάζαμε τη ζωή των πολλών.

Τώρα;

Τώρα, το χέρι μέσα από το παντελόνι, όπως άλλος Al Bundy, καναπεδάτοι με το Johnny on the rocks να κριτικάρουμε την κατάντια που η ψήφος των λίγων, έφεραν του πολλούς στη σιωπή.

Ειρωνία;

Μπα… Μαλακία!