Ζητώ συγνώμη από τα αξιολάτρευτα ροζ ζωάκια. Εκείνα με τη πλακουτσωτή μυτούλα. Τα τετράποδα που κυλιούνται στη λάσπη. Ζητώ συγνώμη γιατί όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, είχα στο μυαλό μου έναν παιδικό φίλο και τη περιπέτειά του. Έτσι αντί να γράψω την ονομασία των γλυκών αυτών ζώων, έγραψα την ιδιότητα εκείνων που αποφάσισαν να καταστρέψουν (δις) μια ζωή.

Ο Δημήτρης ήταν στο λάθος σημείο σε μια διαφορετική στιγμή. Οι Δικαστές, δίποδα μεν, αλλά με όλα όσα έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια να λατρεύουν τη διασκέδαση των 4ποδών ροζ ζώων, έδειξαν πως η λάσπη δεν είναι μόνο ένα “παιχνίδι” αλλά και μια κατάσταση ζωής. Έστειλαν, για δεύτερη φορά έναν νέο άνθρωπο στη φυλακή. Χρησιμοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις δικονομικές αλχημείες τους. Τα μικρά τους παραθυράκια για να σβήνουν τα λάθη τους.

Εκεί όπου οι όμοιοί τους δεν μπήκαν ποτέ, εκεί όπου μεγάλο κομμάτι της πολιτικής λέρας της Αμαλίας και Βασ. Σοφίας δεν θα περάσει ούτε απ’έξω. Εκεί για άλλο ένα χρόνο θα βρίσκεται ένας αθώος.

Οι ψευδομάρτυρες βγήκαν νικητές. Τα λαμόγια της Αλεξάνδρας στήριξαν τις στατιστικές τους… άλλος ένας ταλαίπωρος “ένοχος” πίσω από τα κάγκελα.. Επιβεβαιώθηκε! Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή… επιλεκτικά τυφλή!

Καληνύχτα Ελλάδα… η καλημέρα μας τέλειωσε.

Καληνύχτα Δημήτρη… Καλή Δύναμη…